به نقل از «آنا»

جدیدترین اشعار در مدح و مرثیه امام رضا (ع)

تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۶۱۶۸۱

شهادت حضرت علی ابن موسی الرضا علیه السلام در روز پایانی ماه صفر قرار دارد و شعرای خوش ذوق ابیات فراوانی در مدح و مرثیه آن امام رئوف سروده‌اند.

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، آخرین روز ماه صفر مصادف با شهادت ولی نعمت ایرانیان حضرت سلطان علی ابن موسی الرضا علیه السلام است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ارادتمندان حضرتش اشعار فراوانی در مدح و مرثیه آن امام همام سروده‌اند.

برخی از نو سروده‌های شعرا در مدح و مرثیه امام رضا علیه السلام در ادامه آمده است؛

قاسم صرافان

نفس‌های آخر، عطش، روضه‌خوان شد

که لب‌های تشنه، به یادم بیاید

اباصلت! آبی بزن کوچه‌ها را

قرار است امشب، جوادم بیاید

 

قرار است امشب، شود طوس، مشهد

شود قبله‌گاه غریبان، مزارم

اگر چه غریبی، شبیه حسینم

ولی خواهری نیست اینجا کنارم

 

به دِعبِل بگو: شعر کامل شد اکنون

«و قبرٍ بطوس»ی که خواندم برایش

بگو: این نفس‌های آخر هم، اشکم

روان است، از ابیات کرببلایش

 

از آن زهر بی‌رحم، پیچیده‌ام من

به خود، مثل زهرای پشت در، از درد

شفابخش هر دردم، از بس که خواندم

در آن لحظه‌ها، روضه‌ی مادر از درد

 

بلا نیست جز عافیت، عاشقان را

تسلای دردم، نگاه طبیب است

من آن ناخدایم، که غرق خدایم

«رضا»یم، رضایم، رضای حبیب است

 

رئوفم، شهیدم، امامم، امیدم

من آن شمس عشقم که بخشیده‌ام نور

شود هر کسی، هر کجا، بی‌قرارم

دلش را در آغوش می‌گیرم از دور

 

شدم آسمان، تا کبوتر شوی تو

رسیدم که آهویی آزاد باشی

بیاور غمت را، بیا زائر من!

که مهمان صحن گهرشاد باشی

 

اباصلت! آبی بزن کوچه‌ها را

به یادِ سواری که با ذوالفقارش

بیاید سحر، تا بگردند دورش

خراسان و یاران چشم انتظارش

*****

قاسم نعمتی

زانویِ خسته اش تکان میخورد

پیکرش را کشان کشان میبُرد

 

چند باری میانِ راه، افتاد

گفت یا فاطمه به راه افتاد

 

هردو دستش به پهلویش دارد

عرقِ سرد بر رویش دارد

 

تا که لرزه به پیکرش افتاد

وای،عمامه از سرش افتاد

 

تار می دید  دیدگان ترش

گوئیا ریخته بهم جگرش

 

با لبِ آستین چنان زهرا

پاک می کرد خونِ لبها را

 

بر زمین میکشید پایش را

جمع میکرد هِی عبایش را

 

یک نگاهی به دور وبر انداخت

اشکی از دیدگانِ تر انداخت

 

تا که بر آستانِ حجره رسید

جگرش پاره بود ناله کشید

 

کاسه ی صبرِ عالمین شکست

همه درهایِ حجره را تا بست

 

زیر لب گفت : آه «أین جواد»

سرِ پا بود یک دفه افتاد

 

فرش ها را یکی یکی تا زد

تا گلویش لباس بالا زد

 

سینه اش را به خاکِ سرد گذاشت

یک مزاحم به رویِ سینه نداشت

 

گرد و خاکی بپاست در حجره

صحنه ی کربلاست در حجره

 

دست و پا می زد وکنارِ تنش

نیزه جا وانکرد در دهنش

 

کربلا جَدِ  او چه بد جان داد

وسط نیزه دارها افتاد

 

یک نفر زد لگد به پهلویش

یک نفر پا گذاشت بر رویش

 

یک نفر آستین خود تا زد

گوشه هایِ رداش بالا زد

 

رویِ کُرسیِ  عرش زانو زد

پنجه اول میانِ گیسو زد

 

خنجرش را گذاشت زیرِ گلو

وحده لااله الاهو

 

این گلو جایِ بوسة نبی است

حرز آن اشکهایِ زینبی است

 

هرچه خنجر کشید و باز کشید

جایِ لب هایِ خواهرش نبُرید

 

روضه را تا کنار عرش کشاند

وای ،جسمِ حسین برگرداند

 

گیسویِ مادری بهم می ریخت

حالتِ حنجری بهم می ریخت

 

کار بالا گرفت ای مردم

وای از ضربه ی دوازدهم

 

شکل رگ ها که نامرتب شد

این سخن دلخوریِ زینب شد

 

کاش در بین تان مسلمان بود

ذبحِ از پشتِ سر حلال نبود

*****

محسن ناصحی

به مشهد آمده بودم دلم حرم می خواست

دلم هوای حرم داشت ، روضه هم می خواست

 

چقدر دور تو ابنُ الشبیب می دیدم

برای روضه شدن شاعرت قلم می خواست

 

چه شد چه دید که در حس و حال گوهرشاد

هوای کرببلا کرده بود و غم می خواست

 

چه شورش است که در جان واژه افتاده است

یکی دو بیت دلم شعر محتشم می خواست

 

درست مثل نوای حزین نقاره

صدای گریه ی من نیز زیر و بم می خواست

 

میان بازدم و دم لبم سرود ؛ حسین

نفس کم آمده بود از تو باز ، دم می خواست

*****

محمود ژولیده

بسکه ای زهر تو از تیغ دل آزار تری

جگرم سوخت که از شعله شرربار تری

 

از دلِ خونِ حسن، تا جگرِ زخمِ حسین

سوخت بر حال دلم، بسکه تو خونبار تری

 

سینۀ زخمیِ مادر ز تو یادم آمد

یعنی ای زهر ز مسمار تو مسمار تری

 

ظُهر زَهرم دهی و عصر عزادار شوی!

یابن هارون! تو ز هر شمر تبهکار تری

 

اِبنِ ملجم که به قدّاریِ خود می‌نازید

تو از آن قلدرِ بی واهمه قدّار تری

 

دستت آغشته به قتلِ دو امام است، خبیث!

از معاویۀ بَد ذات تو بی عار تری

 

تیرِ قلبم که نشد، وَرنه نشان میرفتی

تو در این مرحله از حرمله خونخوار تری

 

نَه تو معصوم کُشی، بلکه تو مظلوم کُشی

ظالم! از هر چه حفاکار، جفاکار تری

 

من چه کردم بتو اینگونه شهیدم کردی؟

تو ز هر خار و خسِ پَست، خَس و خار تری

 

به زمین خوردنَم از دور چه بَد خندیدی

تو ز ابلیس هم ای خصم، گنهکار تری

 

دیدی از جورِ تو بدجور به خود می‌پیچیم

گفتی از جدِّ غریبت تو گرفتار تری

 

گر لگد مالِ سُمِ اسب نکردی بدنم

نشد ای پَست، وگرنَه تو سزاوار تری

 

گفتی از غِیظ که هان! آنهمه انصار چه شد؟

از حسن هم تو دگر بی کس بی یار تری

 

آمدی تا بشوی مطمئن از کُشتنِ من

چه شده از پسر من تو عزادار تری

 

«نه بقا کرد ستمگر، نه بجا ماند ستم»

بخدا از عمرِ سعد نگونبار تری

 

مادرم را بخدا در غمِ من سوزاندی

هر چه گویم ز پلیدیِ تو بسیار تری

انتهای پیام/4139/

منبع: آنا

کلیدواژه: حرم امام رضا 28 صفر شهادت امام رضا مدح و مرثیه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۶۱۶۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (12 اردیبهشت)

حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم

کی بود در زمانه وفا جام می بیار
تا من حکایت جم و کاووس کی کنم

از نامه سیاه نترسم که روز حشر
با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم

کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم

این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم

تفسیر :

تحول فکری عمیقی در شما رخ داده و دوران جدیدی از زندگی تان آغاز شده است. بلوغ فکری و عقلی باعث شده یک گام جلوتر گذاشته و درهای تازه ای به روی شما گشوده شود.

از مشاهده دورویی و فریبکاری اطرافیان دچار رنجش می شوید، به زودی خداوند به شما نگاه کرده و خبر مسرت بخشی دریافت خواهید کرد. با ایمان به خدا و عبادت توشه آخرت را پر کنید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (11 اردیبهشت)